حالت های بلوک عملکرد FF

حالت های بلوک عملکرد FF چیست؟

همه بلوک‌های تابع FF باید از چندین حالت عملیاتی پشتیبانی کند و توضیح دهد که چگونه بلوک باید عملکرد مورد نظر خود را اجرا کند. چندین حالت مختلف بلوک تابع معمولاً برای بلوک‌های تابع FF یافت می‌شود، اگرچه همه بلوک‌های تابع FF همه این حالت‌ها را پشتیبانی نمی‌کنند:

• OOS (خارج از سرویس) – همه بلوک‌های عملکرد برای پشتیبانی از این حالت مورد نیاز هستند، جایی که بلوک خروجی خود را در آخرین مقدار محاسبه‌شده ثابت می‌کند و یک مقدار وضعیت «بد» را به آن متصل می‌کند
• Man (دستی) – خروجی بلوک با مقدار تعیین شده توسط تکنسین ثابت می شود و یک مقدار وضعیت “خوب” پیوست شده است
• خودکار (خودکار) – بلوک تابع اطلاعات را به طور معمول پردازش می کند
• Cas (آبشار) – بلوک تابع اطلاعات را به طور معمول پردازش می کند
• ایمان (راهنمای راه اندازی اولیه) – خروجی بلوک در آخرین مقدار محاسبه شده خود ثابت می شود، به دلیل اینکه مسیر سیگنال خروجی ناقص است
• LO (لغو محلی) – خروجی بلوک در آخرین مقدار محاسبه شده خود ثابت می شود، به دلیل یک وضعیت خطای شناسایی شده در دستگاه
• RCas (آبشار از راه دور) – بلوک تابع معمولاً اطلاعات را بر اساس یک نقطه تنظیم ارسال شده از یک منبع راه دور به ورودی RCas In بلوک پردازش می کند
• ROut (خروجی از راه دور) – بلوک تابع داده ها را به خروجی خود ارسال می کند که از یک منبع راه دور به ورودی ROut In بلوک ارسال می شود

تکنسین‌ها و متخصصان ابزار دقیق از قبل با مفهوم کنترلر دارای حالت‌های عملیاتی “Automatic”، “Manual” و حتی “Cascade” آشنا هستند، اما برنامه‌نویسی بلوک تابع Fieldbus این را گسترش می‌دهد. مفهوم کلی برای هر بلوک تابع. با FF، هر بلوک ممکن است به طور مستقل در حالت “Automatic” یا “Manual” تنظیم شود، که ابزار مفیدی برای آزمایش الگوریتم‌های FF و عیب‌یابی طرح‌های کنترل پیچیده FF است. به عنوان مثال، حالت “خارج از سرویس” معمولاً هنگام انجام تعمیر و نگهداری معمول در یک دستگاه FF (به عنوان مثال بررسی کالیبراسیون یک فرستنده FF) تنظیم می شود.

در اینجا شایان ذکر است که تمایز مهمی بین حالت دستی و حالت OOS (خارج از سرویس) وجود دارد.

در هر دو مورد، خروجی بلوک تابع در مقداری ثابت می‌شود، اما تفاوت عمده بین این دو حالت، وضعیت‌های مرتبط با آن‌ها است.

حالت دستی، مقدار خروجی ثابت است و وضعیت «خوب» است، که به همه بلوک‌های عملکرد پایین‌دست اجازه می‌دهد عملیاتی باقی بمانند.

در حالت OOS، مقدار خروجی ثابت است و وضعیت «بد» است، که باعث می‌شود تمام بلوک‌های عملکرد پایین‌دستی همانطور که هنگام دریافت هر وضعیت سیگنال «بد» واکنش نشان می‌دهند (معمولاً با ریختن خود به حالت دستی). قرار دادن یک بلوک تابع در حالت دستی هنگام انجام آزمایشات روی استراتژی کنترل مفید است زیرا به تکنسین یا مهندس امکان می‌دهد مقادیری را که ممکن است از فرستنده‌ها و سایر دستگاه‌های «بالادست» در حلقه به دست می‌آیند شبیه‌سازی کند. تمام بلوک‌های عملکردی که سیگنالی را از یک بلوک در حالت دستی دریافت می‌کنند، همانطور که طراحی شده‌اند به کار خود ادامه می‌دهند. با این حال، قرار دادن یک بلوک تابع در حالت OOS کاملاً متفاوت است، زیرا همه بلوک‌های تابعی که آن سیگنال را دریافت می‌کنند، به جای عملکرد عادی، به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که گویی یک مشکل جدی وجود دارد.

علاوه بر این حالت های عملیاتی برای بلوک های تابع FF (که همه آنها توسط همه بلوک های FF پشتیبانی نمی شوند)، بلوک های تابع FF نیز دارای چهار دسته حالت هستند که حالت های معتبر را برای بلوک توصیف می کنند. قرار گرفتن در شرایط مختلف:

• هدف
• واقعی
• مجاز
• عادی

حالت “هدف” یک بلوک حالتی است که در صورت امکان در تلاش است در آن قرار گیرد.

“واقعی” حالتی است که بلوک در حال حاضر در آن قرار دارد.

حالت های “مجاز” تمام حالت های مختلفی را که ممکن است به عنوان حالت های “هدف” استفاده شوند فهرست می کند. “Normal” دسته ای است که به رابط اپراتور توضیح می دهد که حالت عملکرد عادی یک بلوک چگونه باید باشد، اما خود بلوک به این تنظیم توجه نمی کند.

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.