شیر دیافراگمی | Diaphragm Valve | دیافراگم ولو

Diaphragm Valve یا شیر دیافراگمی با حرکت خطی برای راه اندازی و توقف جریان سیال به کار می رود، برای مسدود کردن جریان از یک. دیسک انعطاف پذیر (دیافراگم) و سطح برآمده در کف ولو به عنوان نشیمنگاه استفاده می شود. عملگر شیر دیافراگمی می تواند دستی یا اتوماتیک باشد؛ این بدین معناست که از انواع اکچویتور ها میتوان برای این ولو استفاده کرد. در این ولو یک پوشش انعطاف پذیر بین المان مسدود کننده و جریان سیال قرار دارد؛ این پوشش امکان عبور سیالات خورنده، دارای ذرات جامد و ساینده را بدون آسیب دیدن مجرابند(دیسک) امکان پذیر می کند. از متداول ترین موادی که برای پوشش  استفاده می شود میتوان به پرفلورآلکوکسی و گلاس لایند اشاره کرد.

شیر دیافراگمی براساس ساختار نشیمنگاه و عملگر به صورت زیر دسته بندی می شود :

اجزای یک دیافراگم ولو بر اساس نوع میتواند متفاوت باشد؛ در حالت کلی این ولو از اجزا مشابه تصویر زیر تشکیل می شود:

 شیر دیافراگمی بر اساس ساختار نشیمنگاه:

1. زینی (زائده دار_ غیر تراز) | Weir or saddle

نشیمنگاه به صورت برآمده از سطح داخلی بدنه شیر  با ریخته گری، طراحی می شود. دیافراگم با فشار المان مسدود کننده به سمت این سطح برآمده، خم و با چسبیدن به این سطح مسیر سیال را می بندد. این مدل طراحی برای کاهش آسیب رسیدن به دیافراگم هنگام خم شدن زیاد بخاطر فشار بالای المان مسدود کننده، انجام شده است. همچنین این طراحی باعث تغییر سرعت تخلیه و در نتیجه عدم رسوب گذاری سیال در سطح داخلی شیر میشود. از ولو دیافراگمی با برآمدگی داخل بدنه در خطوط پایپینگ گازها، مایعات و سیالات خورنده استفاده می کنند.

2. صاف (خط مستقیم_تراز) | straight

نشیمنگاه و سطح داخلی بدنه در این نوع ولو کاملا صاف و مستقیم است و در طراحی دیافراگم از لاستیک های با انعطاف پذیری بالاتر و شکل گوه ای استفاده می کنند. دیافراگم ولو با برآمدگی صاف برای سیالات با دما و فشار بالا مورد استفاده قرار می گیرد و میزان رسوب پذیری بسیار پایینی دارد. براساس قطر داخلی بدنه شیر برای عبور جریان سیال، این ولو ها در دو نوع Full bore و Reduced bore طراحی می شوند.

نقاط قوت و ضعف شیر دیافراگمی