سیلندرها یا محرک های هیدرولیک
با یک سیستم هیدرولیک معمولی، پمپ فشار ثابتی را به دستگاه های خروجی وارد می کند، سپس سیال به سمت پورت های امتداد یا جمع شدن سیلندر هدایت می شود. هنگامی که درگاه توسعه یافته فشار پمپ را دریافت می کند، سیال پشت پیستون پر می شود و میله ای را از بالای سیلندر به بیرون فشار می دهد. اگر فشار ثابت بماند، سرعت میله ثابت خواهد بود، به این معنی که اگر دستگاه های کنترل جریان روی سیلندرها وجود نداشته باشد، میله به سرعت حرکت می کند و می تواند به تجهیزات آسیب برساند. هنگامی که سیلندر به انتهای استروک (stroke) رسید، شیر کنترل باید به موقعیت مرکزی سوئیچ شود.
شیرهای کنترل
شیر کنترل یک بلوک فولادی با پورت های متعدد حاوی قرقره های داخلی است که به سیال مستقیم تغییر می کند. هر مرحله از یک شیر کنترل دارای دو جهت از طریق شیر است تا یک عمل و یک برگشت، معمولاً برای یک سیلندر دو اثره ارائه دهد. به طور معمول، یک شیر کنترل دارای یک موقعیت مرکزی است که به سیال داخل سیلندر اجازه می دهد تحت فشار باقی بماند، اما همچنان اجازه می دهد تا سیال وارد شده به شیر به مخزن بازگردد.
کنترل های جریان
کنترل جریان یک روزنه قابل تنظیم است که به موازات خطوط سیال قرار می گیرد. این دستگاهها از حرکت سریع در هنگام اعمال فشار بر روی امتداد یا جمع شدن جلوگیری میکنند. با کاهش جریان سیال ورودی به سیلندر می توانیم سرعت میله خروجی را کنترل کنیم که ابزار را به حرکت در می آورد.
این شیرهای کنترل جریان در درجه اول وظیفه کنترل ریزتر و دانه ای هر سیلندر هیدرولیک را بر عهده دارند. الگوریتمهای رایانهای میتوانند حرکت را پیشبینی کنند و سپس سیگنالهای مناسبی را برای تسریع یا کاهش سرعت حرکت سیلندر در پاسخ به رفتار سیستم – معمولاً در ارتباط با یک کنترلکننده سبک PID ارائه میکنند.
دیدگاهتان را بنویسید