اساساً هوای فشرده نیروی محرکه سیستم های پنوماتیکی است. یکی از چالش برانگیزترین جنبه های عملکرد چنین سیستم هایی، تنظیم رطوبت است. هوا همیشه مقداری آب به شکل بخار دارد. با رطوبت نشان داده می شود، مقدار آب موجود در حجم معینی از هوا قبل از اینکه شروع به متراکم شدن به شکل مایع خود کند. از آنجایی که سیستم های پنوماتیکی به هوا وابسته هستند، اجتناب ناپذیری آب در هر سیستمی راه خود را پیدا می کند.
مقدار بخار آبی که هوا می تواند نگه دارد بستگی به دما و فشاری دارد که هوا در آن نگه داشته می شود. با افزایش دما، هوا می تواند رطوبت بیشتری را در خود نگه دارد. فشار هوای فشرده مورد استفاده در سیستم های پنوماتیکی چند برابر فشار اتمسفر است. این هوای تحت فشار در مخازنی نگهداری می شود که در معرض گرمایش و سرمایش جوی منظم هستند. هنگامی که هوا سرد می شود، بخار دیگر نمی تواند به شکل گاز در آن نگهداری شود. این منجر به تراکم در سیستم فشرده سازی هوا – آب مایع می شود. این تراکم همچنین می تواند در طول کار به بقیه سیستم پنوماتیک کشیده شود.
بر اساس اثر برنولی، گاز (هوا) در حال حرکت نیز دمای پایین تری دارد. هر چه سرعت بیشتر باشد، فشار کمتر می شود و دما نیز همراه با آن کاهش می یابد. این امر نه تنها می تواند بخار را بیشتر به آب مایع متراکم کند، بلکه ممکن است باعث شود مقداری آب به کریستال های یخ منجمد شود، حتی اگر دمای محیط بالاتر از نقطه انجماد باشد. یخ می تواند به اجزای حساس حتی فراتر از اثرات مضر آب مایع آسیب برساند.
دیدگاهتان را بنویسید