استفاده از مقاومت انتهای خط (EOL) در سیستم آتش و گاز

دلیل اینکه مقاومت های آلارم را مقاومت های “انتهای خط” می نامند این است که با قرار دادن مقاومت در دستگاه انتهایی (ردیاب حرکت یا تماس درب/پنجره) می توان مدار را برای اتصال کوتاه به این روش کنترل کرد.

توجه: مقدار مقاومت انتهای خط (EOL) از فروشنده ای به فروشنده دیگر متفاوت است.

مزایای مقاومت انتهای خط:

برای اینکه اهم متر داخلی پانل بتواند پیوستگی سیم ها را بررسی کند (نظارت بر سیم ها)، مقاومت انتهای خط در انتهای حلقه قرار دارد: آخرین دستگاه .

آتش

اما قبل از پرداختن به اهمیت مقاومت انتهای خط، باید اهمیت داشتن یک سیستم اعلام حریق را در وهله اول درک کنیم.

آتش سوزی ترسناک است. آتش سوزی در ساختمان ها باعث مرگ مردم می شود. آتش سوزی بد است.

یک سیستم اعلام حریق که به درستی نصب شده باشد به افراد امکان می دهد از آتش فرار کنند، اما مشکلی وجود دارد. اگر در صفحه کنترل یا جای دیگری در ساختمان، مشکلی در سیستم اعلام حریق وجود داشته باشد، ممکن است سیستم اعلام حریق کار نکند. ممکن است آتشی را تشخیص ندهد، یا نتواند به کسی در مورد آتش بگوید، ممکن است شاخ ها و بارق ها را روشن نکند.

سیستم های ساده

سیستم های اعلام حریق سیستم های ساده ای هستند. آنها باید ساده باشند. به یاد داشته باشید – هر چه یک سیستم پیچیده تر باشد، اشتباهات بیشتری وجود دارد.

مثل روشن کردن کلید چراغ، یک سیستم اعلام حریق بسیار ساده جایی است که سیم های ورودی شروع به هدایت می کنند. اصولا سوئیچ (ایستگاه کشش، آشکارساز حرارت، کلید جریان آب و …) بوق آتش را روشن می کند. این یک سیستم ساده است که حداقل تا زمانی که همه چیز به درستی متصل باشد، قابل اعتماد کار می کند.

اگر یک پیچ از ایستگاه کشش باز شود، آیا کسی قبل از شروع آتش سوزی متوجه می شود؟ پیچ شل به این معنی است که کشیدن اهرم روی ایستگاه کشش دستی کاری انجام نمی دهد. هنگامی که آتش سوزی شدید، عیب یابی و رفع مشکل سیم کشی کمی دیر است.

بعد دوباره، اگر بین پانل کنترل و بوق آتش، سیمی پاره شد، تا زمانی که ساختمان در حال سوختن است و دود زیر در بسته می آید، چه کسی باید بداند. در آن مقطع زمانی، برای خارج شدن نیز خیلی دیر است.

آزمایش مداوم تداوم سیم ها

آتش ممکن است در هر زمانی رخ دهد. مشکل اینجاست که با استفاده از اهم متر، هیچ کس قرار نیست ۲۴ ساعت شبانه روز و ۳۶۵ روز در سال را صرف اطمینان از اتصال سیم ها به تمام دستگاه های ورودی و خروجی کند.

پانل اعلام حریق باید این کار را انجام دهد.

تداوم تست

پنل اعلام حریق با اطمینان از اینکه سیم ها همیشه متصل هستند و شکسته نمی شوند، همیشه پیوستگی سیم ها را بررسی می کند. با ارسال یک جریان کوچک از طریق سیم ها، بر آنها نظارت می کند.

اگر جریان متوقف شود، پانل چراغ و زنگ خطر خود را روشن می کند. اینگونه است که مالک ساختمان می تواند مشکلی را ببیند.

از آنجایی که زنگ خطر قبل از وقوع آتش سوزی روشن می شود، می توان مشکل سیم کشی را برطرف کرد. اکنون، هنگامی که آتش سوزی رخ می دهد، سیستم اعلام حریق به مردم اطلاع می دهد.

مقاومت انتهای خط محدود کننده جریان

ما هنوز یک مشکل محدود کننده فعلی داریم. ایستگاه کشش به طور کامل جریان الکتریکی را روشن می کند. پانل اعلام حریق اینگونه متوجه آتش سوزی می شود – جریان کامل به پانل به معنای آتش سوزی است.

برای جلوگیری از هشدارهای کاذب در حین نظارت بر سیم ها (نظارت بر سیم ها)، نمی توانیم جریان را به طور کامل روشن کنیم یا هشدار نادرست دریافت می کنیم. به نحوی، باید جریان را به حداقل حد مجاز محدود کنیم و به اندازه کافی جریان داشته باشیم تا به اهم متر پانل نشان دهد که سیم ها خوب هستند.

مقاومت انتهای خط

این جایی است که مقاومت انتهای خط وارد می شود. مقاومت جریان را به حداقل می رساند بنابراین پانل فکر نمی کند که آتش را تشخیص می دهد، اما در عین حال زمانی که به پانل اجازه می دهد تا تأیید کند که جریان از تمام سیم ها عبور می کند.

برای اطمینان از اینکه تمام سیم‌ها از نظر تداوم نظارت می‌شوند، مقاومت انتهای خط باید در انتهای خط نصب شود – بنابراین جریان الکتریکی از تمام سیم‌ها عبور می‌کند. سیم ها.

البته برای اینکه اهم متر پانل تداوم سیم ها را برای بوق ها بررسی کند، نمی توانیم فقط سیم ها را در انتها به هم بپیچانیم. ما باید یک مقاومت را نیز در آنجا نصب کنیم: برای محدود کردن جریان تا سیم‌ها فقط به هم متصل نشوند.

تست پیوستگی مداوم

از آنجا که آتش سوزی در هر زمان وجود دارد، تمام سیم های ساختمان همیشه تحت نظارت هستند (بررسی تداوم). بدون ایجاد هشدار کاذب یا کوتاه کردن بوق‌ها و بارق‌ها، مقاومت انتهای خط وجود دارد تا به پانل اعلام حریق اجازه می‌دهد به طور مداوم سیم‌کشی را آزمایش (نظارت) کند.

مقاومت‌های انتهای خط چیست و آیا من به آنها در سیستم هشدار خود نیاز دارم؟

مقاومت‌های انتهای خط (EOLR) مقاومت‌هایی با مقدار مشخصی هستند که برای پایان دادن به حلقه‌ها یا مناطق حفاظتی استفاده می‌شوند.

هدف EOLR این است که به پانل کنترل اجازه می دهد تا بر سیم کشی میدان برای شرایط اتصال باز یا اتصال کوتاه نظارت کند. نحوه پاسخ هشدار به هر یک به پانل و همچنین برنامه‌ریزی منطقه سیستم بستگی دارد، اما به طور کلی، زنگ یک مدار باز را به عنوان یک خطا یا وضعیت هشدار و یک اتصال کوتاه را به عنوان مشکل یا وضعیت هشدار (در صورت مسلح بودن) مشاهده می‌کند. هدف EOLR این است که به پانل اجازه دهد تا با جستجوی یک مقاومت شناخته شده، بین این دو شرایط تمایز قائل شود.

EOLR باید در آخرین دستگاه روی حلقه، از نظر الکتریکی، و نه در داخل کنترل نصب شود، مگر اینکه شرایط خاصی رعایت شود. مزایای EOLR در مناطق حفاظتی با تمام سیم‌کشی‌های مخفی معمولاً توسط نصاب‌های حرفه‌ای و همچنین EOLR‌های نصب شده در داخل واحد کنترل استدلال می‌شود که کارایی آنها را نفی می‌کند، همچنین ویژگی EOLR را غیرفعال می‌کند و از حلقه‌های NC (معمولاً بسته) برای تعریف منطقه استفاده می‌کند. . استفاده از EOLR توصیه می‌شود و به‌ویژه زمانی که سیم‌کشی میدان در معرض آسیب یا در خطر است، مهم است.

یک EOLR آتش نشانی همیشه باید در آخرین دستگاه نصب شود و هرگز در داخل کنترل یا در سراسر منطقه ای که به عنوان آتش تعریف شده است نصب نشود، زیرا این یک مشکل ایمنی ذاتی است.

برخی تجهیزات از مقاومت‌های دو انتهای خط (DEOLR) برای تمایز بیشتر بین شرایطی که ممکن است در حلقه وجود داشته باشد، پشتیبانی می‌کنند.

مقاومت‌های انتهای خط — مبانی

آنها چه هستند و چرا استفاده می شوند؟

سیستم های امنیتی اولیه از مدارهای الکتریکی ساده برای نظارت بر وضعیت درها و پنجره ها استفاده می کردند. مدار بسته یا باز بود و بنابراین ولتاژ کامل یا بدون ولتاژ را به کنترل پنل برمی‌گرداند. این تمام چیزی بود که سیستم می خواست یا باید بداند. اگرچه امروزه چنین مدارهایی هنوز مورد استفاده قرار می گیرند، عصر دیجیتال به تولیدکنندگان این فرصت را داد تا سیستم ها را ایمن تر کنند.

مقاومت یک نیمه هادی کوچک است که در برابر جریان الکتریکی مقاومت می کند. جریان مجاز به جریان است، اما با مقدار مقاومت کاهش می یابد. اگر یک مقاومت، به صورت سری، با یک سنسور در مدار زنگ هشدار متصل شود، در آن صورت، پانل کنترل دیگر ولتاژ کامل را در مدار نمی بیند، بلکه ولتاژ کاهش یافته را در هنگام بسته شدن مدار مشاهده می کند.

اکنون سه شرط ممکن برای اندازه گیری کنترل وجود دارد: ولتاژ مدار باز کامل (در صورت باز بودن مدار)، ولتاژ کاهش یافته (اگر مدار بسته و ایمن باشد)، و بدون ولتاژ اگر سیم کشی به خطر افتاده باشد. زیرا اگر دو طرف مدار در نقطه‌ای بین کنترل و مقاومت تماس برقرار کنند، جریان یک میانبر به کنترل بازمی‌گردد و در نتیجه مقاومت را دور می‌زند. کنترل این عدم ولتاژ (یا ولتاژ بسیار کم) را به عنوان یک خطا می بیند و به کاربر هشدار می دهد.

مقاومت ها در کجا باید قرار گیرند؟

روشی که توضیح داده شد تنها در صورتی می تواند کار کند که مقاومت در انتهای خط قرار گیرد. بحث های زیادی در مورد قرار دادن مقاومت ها در کنترل پنل (به قول متخصصان “در قوطی”) وجود داشته است.

اگرچه ممکن است دلایل عملی برای انجام این کار وجود داشته باشد، اما باید درک کرد که قرار دادن مقاومت ها در جایی غیر از انتهای خط، هیچ کاری برای نظارت بر سیم کشی ندارد، که دلیل ذکر شده است. برای استفاده از مقاومت ها یک مقاومت فقط می تواند بر سیم کشی بین مقاومت و کنترل نظارت کند.

چرا سیم کشی نیاز به نظارت دارد؟ چگونه مدار ممکن است کوتاه شود؟

اگر سارق احتمالی به سیم‌کشی منطقه دسترسی پیدا کند، ممکن است سیم‌ها عمداً کوتاه شوند و به سارق اجازه دسترسی به ساختمان در زمان بعدی را می‌دهند.

همچنین، یک میخ یا پیچ (برای آویزان کردن نقاشی، عکس و غیره) می تواند عایق بیرونی و داخلی سیم ها را سوراخ کرده و بین دو هادی تماس برقرار کند. اگرچه هر دوی اینها مسلماً بعید هستند، غیرممکن نیستند.

اگر یک منطقه کوتاه بسیار بعید است، آیا مقاومت واقعا ضروری است؟

این سوال پاسخ ساده ای ندارد. اگر توسط یک نصاب حرفه ای درخواست شود، مسائل مربوط به مسئولیت باید در نظر گرفته شود، به خصوص اگر سازنده توصیه یا نیاز به مقاومت داشته باشد. اگر شخصی که خودتان این کار را انجام دهید می‌پرسد، هیچ کس دیگری نمی‌تواند پاسخ رضایت‌بخشی ارائه دهد.

کسی که سیستمی را در خانه خود نصب می کند باید خطر بالقوه سیم کشی به خطر افتاده را در نظر بگیرد و سپس تصمیمی آگاهانه بگیرد. در نهایت، این سؤال نیز وجود دارد که آیا یک سیستم خاص حتی اجازه حذف مقاومت ها را می دهد یا خیر. اگر اینطور نباشد، تنها تصمیم این است که آنها را در کجا قرار دهیم. اگر مقاومت لازم است، اما نظارت سیم غیرضروری به نظر می رسد، می توان آنها را در کنترل قرار داد.

مقاومت ها ایده معقولی به نظر می رسند. آیا دلیلی وجود دارد که از آنها استفاده نکنید و در صورت لزوم آنها را در انتهای خط قرار دهید؟

چند دلیل وجود دارد. اولاً، اگرچه معمولاً قرار دادن یک مقاومت در داخل یک آشکارساز حرکت یا حسگر شکستن شیشه بسیار آسان است، اتصال آن به یک کنتاکت مغناطیسی می‌تواند تجربه‌ای تلاش‌کننده باشد، به‌ویژه در مورد کنتاکت‌های فرورفته. مقاومت باید به طریقی به سیم متصل شود، و قبل از وارد کردن تماس، اتصال باید از طریق سوراخ به عقب رانده شود (ترجیحا به گونه ای که در صورت لزوم بتوان آن را جدا کرد).

روی یک کنتاکت نصب شده روی سطح، مقاومت و اتصال قابل مشاهده خواهند بود و (تا حدی بستگی به مهارت نصب کننده دارد) می تواند از نظر زیبایی شناسی ناپسند باشد. دوم، در صورتی که پانل کنترل در تاریخ آینده جایگزین شود، اگر از تجهیزات سازنده دیگری استفاده شود، مقاومت ها مقدار صحیحی نخواهند داشت.

حتی تضمینی وجود ندارد که همان سازنده در آینده مقادیر مقاومت را تغییر ندهد (اگرچه این امر به ندرت اتفاق می افتد). نشان داده شده است که برداشتن و جایگزینی تمام مقاومت ها (مخصوصاً از تماس های فرورفته) در یک سیستم باعث ریزش قابل توجه مو، بی خوابی و طغیان زبان زشت می شود.

آیا راهی برای قرار دادن مقاومت در داخل قوطی وجود دارد اما همچنان بر سیم کشی نظارت داشته باشد؟

بله. با استفاده از یک کابل چهار هادی برای یک سنسور دو سیم، می توان از دو هادی آزاد برای گسترش مدار از محل سنسور به قوطی، از طریق مقاومت و بازگشت به سنسور استفاده کرد. مقاومت در واقع در انتهای خط قرار می گیرد و نظارت انجام می شود.

آیا راه های دیگری برای استفاده از مقاومت ها وجود دارد؟

بله. اول، مناطق آتش نشانی همیشه از مقاومت استفاده می کنند، حتی اگر مناطق دیگر از مقاومت استفاده نمی کنند. این به این دلیل است که حسگرهای آتش دستگاه‌های “به طور معمول باز” هستند. آنها فقط زمانی که حرکت می کنند مدار را می بندند. بنابراین، یک منطقه آتش سوزی در حالت عادی خود برای سیستم یکسان به نظر می رسد که در آن سیم قطع شده است: یعنی باز. برای جلوگیری از این امر، از یک مقاومت برای بستن مدار (با کاهش ولتاژ) استفاده می شود تا بتوان بر آن نظارت کرد.

دوم، برخی از تولیدکنندگان اجازه استفاده از EOLRهای دوگانه را می دهند. در این حالت، یک مقاومت دوم به پایانه های سنسور اضافه می شود، به طوری که به موازات مدار است. اگر به یاد داشته باشید، یک مقاومت به سیستم اجازه می دهد تا مطمئن شود مدار ایمن، باز یا کوتاه است یا خیر. مقاومت دوم قابلیت تمایز بین سنسور باز و مدار باز یا شکسته را اضافه می کند.

حالا اگر سنسور باز شود، جریان از مقاومت های سری و موازی عبور می کند. پانل کاهش ولتاژ را حس می کند و می داند که سنسور در واقع باز است. با این پیکربندی، ولتاژ صفر می تواند تنها یک معنی داشته باشد: مدار شکسته. این حداکثر نظارت بر سیم کشی منطقه را تشکیل می دهد.

سوم، برخی از تولیدکنندگان اجازه استفاده از “منطقه دو برابر کردن” را می دهند، که در آن دو ناحیه، هر یک با مقدار مقاومت متفاوت، به موازات همان دو پایانه متصل می شوند. از آنجایی که آنها به صورت موازی هستند، سیستم مجموع هر دو ولتاژ کاهش یافته را هنگامی که هر دو منطقه بسته هستند می بیند. اگر یکی باز شود، آن ولتاژ حذف می‌شود و به دلیل مقاومت‌های مختلف، سیستم می‌داند کدام یک باز است و کدام بسته.

این به طور موثر تعداد مناطق موجود در برد اصلی را دو برابر می‌کند، اگرچه حداکثر ظرفیت سیستم را تغییر نمی‌دهد.

منبع: douglaskrantz.com, security.livewatch.com

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.