انواع سوئیچ و اصطلاحات رایج

انواع سوئیچ و اصطلاحات رایج چیست؟

نمای کلی

با اصول اولیه سوئیچ، از جمله قرارداد نامگذاری قطب و پرتاب، اصطلاحات معمولی باز (NO) و معمولاً بسته (NC)، توپولوژی های مختلف سوئیچ و انواع سوئیچ ها مانند رله های الکترومکانیکی، رله های نی، رله های حالت جامد و اثر میدانی آشنا شوید. سوئیچ های ترانزیستوری (FET)

۱٫ قراردادهای نامگذاری

سوئیچ وسیله ای است که برای ایجاد و قطع اتصال در یک مدار الکتریکی استفاده می شود.

سوئیچ را می توان رله نیز نامید. اگرچه این دو عبارت اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، معمولاً وقتی در مورد یک کلید جداگانه صحبت می‌شود، به آن رله می‌گویند و سوئیچ ترکیبی از رله است.

یک سوئیچ می‌تواند یک جزء دائمی در یک طرح یا ابزاری باشد که برای کمک به آزمایش قطعات روی برد استفاده می‌شود. هنگامی که به عنوان ابزار استفاده می شود، اغلب عملکردهای اضافی مانند مولتی متر دیجیتال (DMM) ارائه می شود. هنگام انتخاب سوئیچ برای برنامه خود، درک انواع مختلف سوئیچ ها مهم است.

قطب و پرتاب

یک سوئیچ حداقل دو پایانه دارد: یکی برای ورود سیگنال و دیگری برای خروج سیگنال. قطب های یک سوئیچ پایانه های ورودی هستند. اینها تعیین می کنند که سوئیچ چند مدار مجزا را می تواند کنترل کند.

پرتاب های یک سوئیچ پایانه های خروجی هستند. اینها تعداد اتصالات خروجی مختلف را مشخص می کنند که هر قطب سوئیچ می تواند ورودی خود را به آن متصل کند. یک سوئیچ بر اساس تعداد پرتاب ها و قطب های آن طبقه بندی می شود.

ساده ترین سوئیچ یک سوئیچ تک قطبی و تک پرتابی (SPST) است. همانطور که از نام آن مشخص است، می تواند یک مدار را کنترل کرده و به یک خروجی متصل شود. این سوئیچ یا بسته است یا کاملاً قطع شده است.

برای برنامه هایی که فقط به حالت روشن یا خاموش نیاز دارند عالی است.

به همین دلیل، رایج ترین شکل سوئیچ لحظه ای است.

یک کلید لحظه ای فقط تا زمانی که فعال می شود در حالت بسته باقی می ماند، مانند دکمه فشاری یا سوئیچ نی که در حضور میدان مغناطیسی باز یا بسته می شود.

شکل ۱٫ سوئیچ SPST برای برنامه هایی که فقط به حالت روشن یا خاموش نیاز دارند، مانند سوئیچ لحظه ای، ایده آل است.

یک سوئیچ تک قطبی، دو پرتاب (SPDT) یک مدار ورودی را به یکی از دو مدار خروجی هدایت می کند. این سوئیچ برای انتخاب بین دو گزینه مانند منبع تغذیه یا DMM عالی است. اغلب به آن سوئیچ A/B می گویند زیرا می توانید از بین گزینه A یا گزینه B انتخاب کنید. همچنین می توان از آن به عنوان یک سوئیچ تغییر نام برد. سوئیچ های اسلاید اغلب SPDT هستند.

شکل ۲٫ سوئیچ SPDT برای برنامه هایی که به دو گزینه نیاز دارند، مانند یک سوئیچ کشویی، عالی است.

اگرچه یک سوئیچ SPDT دو پرتاب دارد، ممکن است بیش از دو موقعیت داشته باشد. علاوه بر اتصال به دو پرتاب، ممکن است یک موقعیت مرکزی وجود داشته باشد که به هیچ یک از خروجی ها متصل نباشد. این اغلب سوئیچ باز مرکزی نامیده می شود.

سوئیچ دوقطبی، پرتابی (DPDT) دارای دو قطب است که هر کدام دارای دو پرتاب است. دارای شش ترمینال می توان آن را به عنوان دو سوئیچ SPDT در نظر گرفت که همیشه توسط یک محرک با هم سوئیچ می شوند. معمولاً برای معکوس کردن فاز یا قطبیت با عبور از پایانه ها استفاده می شود.

شکل ۳٫ یک سوئیچ DPDT اساساً دو سوئیچ SPDT است که به طور همزمان سوئیچ می شوند و برای معکوس کردن فاز یا قطبیت رایج است.

سوئیچ های SPST، SPDT و DPDT رایج ترین هستند. با این حال، می توانید سوئیچ هایی با قطب یا پرتاب بیشتری پیدا کنید. به عنوان مثال، یک سوئیچ چرخشی تمایل به پرتاب های زیادی دارد.

به طور معمول باز، به طور معمول بسته، و تغییر فرم ها

اگر به شکل ۱ سوئیچ SPST نگاهی بیندازید، می بینید که تصویر مربوط به سوئیچ باز است. گفته می شود که این سوئیچ معمولاً باز است (NO). هنگامی که یک سوئیچ NO را فعال می کنید، مدار را می بندید.

یک سوئیچ SPST NO به شکل A نامیده می شود. وقتی در موقعیت باز هستند، می توان به مخاطبین NO اشاره کرد.

جایگزین این است که یک سوئیچ به طور معمول بسته باشد (NC). حالت پیش فرض یک سوئیچ NC این است که مدار باید وصل شود.

یک سوئیچ SPST NC به عنوان فرم B نامیده می شود. هنگامی که مخاطبین در حالت بسته هستند، می توان به عنوان NC اشاره کرد.

شکل ۴٫ یک سوئیچ می تواند به طور معمول باز باشد همانطور که در شکل ۱ مشاهده می شود، یا به طور معمول همانطور که در بالا مشاهده می شود بسته شود.

خود پایانه ها نیز می توانند از اصطلاحات مشابهی استفاده کنند. به عنوان مثال، در شکل ۲ سوئیچ SPDT، ترمینال بالای ۱T را می توان به عنوان NC در حالی که ۲T به عنوان NO نامیده می شود. در یک DPDT، دو پایانه NC و دو پایانه NO وجود دارد.

شکل ۵٫ پایانه‌های مجزا را می‌توان NC و NO نامید.

سوئیچ های SPDT دو شکل اصلی دارند. سوئیچ فرم C قبل از اینکه اتصال دیگر را ببندد، اتصال را باز می کند. این به عنوان یک شکست قبل از ایجاد سوئیچ نامیده می شود. سوئیچ فرم D قبل از باز کردن اتصال اصلی، هر دو اتصال را می بندد. این به عنوان سوئیچ ساخت قبل از شکست نامیده می شود.

شکل ۶٫ سوئیچ های فرم C و D نیز به ترتیب به عنوان سوئیچ های شکست قبل از ساخت یا ساخت قبل از شکست شناخته می شوند.

توپولوژی

توپولوژی سوئیچ یک نمایش سازمانی از کانال ها و رله ها در یک دستگاه سوئیچینگ است.

سوئیچ های توپولوژی همه منظوره از گروهی از سوئیچ های مستقل یا چندین سوئیچ SPST، SPDT یا DPDT تشکیل شده اند. اینها هنگام تعویض بارهای جریان بالا مانند سوئیچینگ برق و بار مفید هستند.

یک مولتی پلکسر یک توپولوژی است که به شما امکان می دهد یک ورودی را به چند خروجی یا برعکس، یک خروجی را به چندین ورودی متصل کنید.

به تعداد ورودی ها به تعداد خروجی ها اشاره می شود. به عنوان مثال، یک mux 4:1 یا ۴ x 1 به شما امکان می دهد چهار ورودی را به یک خروجی متصل کنید.

این توپولوژی زمانی مفید است که می‌خواهید یک اسیلوسکوپ سیگنال‌های متعدد را اندازه‌گیری کند یا یک ژنراتور تابع برای هدایت سیگنال به نقاط مختلف. بسته به نیاز برنامه شما می‌تواند از فرم‌های سوئیچ مختلف تشکیل شود.

شکل ۷٫ یک mux به شما این امکان را می‌دهد که چندین ورودی را به یک خروجی یا معکوس متصل کنید، و می‌تواند از اشکال مختلف سوئیچ برای رفع نیازهای برنامه شما ساخته شود.

با یک توپولوژی ماتریسی، می توانید چندین ورودی را به چندین خروجی سازماندهی شده در ردیف و ستون متصل کنید. هر ستون را به هر تعداد سطر و هر سطر را به هر تعداد ستون وصل کنید.

در هر تقاطع سطر و ستون، یک سوئیچ وجود دارد. هنگامی که سوئیچ بسته است، ردیف به ستون متصل می شود. اگرچه معمولاً پیچیده تر از توپولوژی های دیگر است، اما انعطاف پذیری زیادی را برای برنامه شما فراهم می کند.

شکل ۸٫ این سوئیچ ماتریسی ۲×۴ این قابلیت را به شما می دهد که چندین ورودی را به چند خروجی متصل کنید.

۲٫ انواع رله

علاوه بر درک پیکربندی‌های مختلف سوئیچ، درک انواع مختلف رله‌ها نیز مهم است.

رله‌های الکترومکانیکی

رله‌های الکترومکانیکی سوئیچ‌هایی هستند که به صورت الکتریکی کار می‌کنند و به کنتاکت‌های مکانیکی به‌عنوان مکانیسم سوئیچ متکی هستند. اینها به عنوان رله‌های آرمیچر نیز شناخته می‌شوند.

آنها از سیم پیچ و کنتاکت ساخته شده اند. وقتی سیم‌پیچ برق می‌شود، میدان مغناطیسی القایی آرمیچر را حرکت می‌دهد که تماس را باز یا بسته می‌کند.

شکل ۹٫ رله‌های الکترومکانیکی سوئیچ‌هایی هستند که به صورت الکتریکی کار می‌کنند که به عنوان مکانیسم کلید به کنتاکت‌های مکانیکی متکی هستند.

رله‌های الکترومکانیکی طیف وسیعی از ویژگی‌های سیگنال را پشتیبانی می‌کنند، از ولتاژ/جریان پایین تا ولتاژ/جریان بالا و از فرکانس‌های DC تا گیگاهرتز.

به همین دلیل، تقریباً همیشه می‌توانید یک رله الکترومکانیکی با مشخصات سیگنالی پیدا کنید که با الزامات سیستم مطابقت داشته باشد.

با این حال، کنتاکت‌های رله‌های الکترومکانیکی نسبت به سایر انواع رله بزرگ‌تر و محکم‌تر هستند.

کنتاکت‌های بزرگ‌تر به آن‌ها توانایی مقاومت در برابر جریان‌های موج غیرمنتظره ناشی از خازن‌های انگلی موجود در مدار، کابل‌ها و غیره را می‌دهند

. با این حال، یک معامله تاسف بار این است که مخاطبین بزرگتر به اندازه بسته های بزرگتر نیاز دارند.

رله های الکترومکانیکی دارای ساختار مکانیکی هستند که امکان انعطاف پذیری در قابلیت سوئیچینگ را فراهم می کند، اما آنها یک محدودیت مهم دارند: سرعت. در مقایسه با رله‌های دیگر، رله‌های الکترومکانیکی دستگاه‌های نسبتاً کندی هستند – مدل‌های معمولی می‌توانند در ۵ تا ۱۵ میلی‌ثانیه سوئیچ و ته نشین شوند.

این سرعت عملیاتی ممکن است برای برخی از برنامه ها بسیار کند باشد.

رله‌های الکترومکانیکی معمولاً عمر مکانیکی کوتاه‌تری نسبت به انواع دیگر دارند.

پیشرفت‌های فناوری باعث افزایش طول عمر مکانیکی آنها شده است، اما رله‌های الکترومکانیکی هنوز به اندازه رله‌های نی قابل مقایسه، فعال‌سازی‌های ممکن را ندارند.

مانند هر رله دیگری، میزان برق سوئیچینگ و سایر ملاحظات سیستم می تواند تاثیر قابل توجهی بر طول عمر کلی رله داشته باشد.

در واقع، طول عمر مکانیکی یک رله الکترومکانیکی ممکن است کمتر از یک رله نی باشد، اما طول عمر الکتریکی آن تحت یک بار مشابه (به ویژه یک بار خازنی) ممکن است با سرعت بسیار کمتری نسبت به رله نی کاهش یابد.

کنتاکت‌های بزرگ‌تر و مستحکم‌تر یک رله الکترومکانیکی اغلب ممکن است از یک رله نی قابل مقایسه دوام بیاورند.

دو نوع رله الکترومکانیکی وجود دارد: ضامنی و غیر چفتی. یک رله چفت کننده پس از فعال شدن وضعیت خود را حفظ می کند.

این رله هیچ موقعیت پیش فرضی ندارد و زمانی که جریان درایو متوقف می شود در آخرین موقعیت خود باقی می ماند. یک رله چفت کننده دارای آهنرباهای داخلی است که پس از شروع جریان، رله را نگه می دارد.

این انرژی را کاهش می دهد زیرا پس از فعال شدن، برای حفظ موقعیت خود نیازی به جریان جریان ندارد. به همین دلیل، رله گیر در کاربردهایی که مصرف و اتلاف انرژی باید محدود باشد مفید است.

برای کاربردهای بسیار کم ولتاژ، رله چفت‌کننده ترجیح داده می‌شود زیرا عدم گرمایش کویل نیروی الکتروموتور حرارتی (EMF) را به حداقل می‌رساند، که می‌تواند بر اندازه‌گیری‌های شما تأثیر بگذارد.

یک رله چفت کننده می تواند یک یا دو سیم پیچ داشته باشد. در لچینگ یک سیم پیچ، جهت جریان جریان، موقعیت آرمیچر را تعیین می کند. در قفل دو سیم پیچ، سیم پیچی که جریان در آن جریان دارد، موقعیت آرمیچر را تعیین می کند.

شکل ۱۰٫ کویل های چفت کننده پس از فعال شدن در موقعیت خود باقی می مانند. در لچینگ یک سیم پیچ، جهت جریان جریان، موقعیت آرمیچر را تعیین می کند. در قفل دو سیم پیچ، مشخص می شود که جریان از کدام سیم پیچ عبور می کند.

برعکس، یک رله بدون چفت فقط در حالی که فعال می شود، وضعیت خود را حفظ می کند. دارای موقعیت اولیه NC است که توسط نیروی فنر یا آهنربای دائمی در حالی که هیچ جریانی جریان ندارد حفظ می شود.

تماس NO توسط نیروی میدان مغناطیسی حفظ می شود در حالی که جریان از سیم پیچ عبور می کند. هنگامی که جریان متوقف می شود، رله به موقعیت NC اولیه خود باز می گردد.

یک رله الکترومکانیکی بدون چفت در کاربردهای کنترلی مفید است که در صورت قطع برق، سوئیچ باید به حالت شناخته شده بازگردد.

اغلب در برنامه های کاربردی دکمه فشاری مانند صفحه کلید یا دکمه های ورودی میکروکنترلر استفاده می شود.

رله‌های رید سوئیچی‌هایی هستند که از آهنرباهای الکتریکی برای کنترل یک یا چند سوئیچ نی استفاده می‌کنند.

رله‌های رید مانند رله‌های الکترومکانیکی دارای تماس‌های فیزیکی هستند که به صورت مکانیکی برای باز کردن/بستن یک مسیر فعال می‌شوند.

ا این حال، برای رله‌های نی، کنتاکت‌ها بسیار کوچک‌تر و جرم‌تر از رله‌های الکترومکانیکی هستند. رله های نی خشک از سیم پیچ هایی ساخته می شوند که دور کلیدهای نی پیچیده شده اند.

سوئیچ نی از دو تیغه فرومغناطیسی همپوشانی (به نام نی) تشکیل شده است که به طور هرمتیک در داخل یک کپسول شیشه ای یا سرامیکی که با یک گاز بی اثر پر شده است، مهر و موم شده اند.

نی ها دارای تماس هایی در انتهای همپوشانی خود هستند. وقتی سیم‌پیچ برق می‌شود، دو نی به‌گونه‌ای به هم نزدیک می‌شوند که تماس‌های آنها مسیری را از طریق رله کامل می‌کند.

هنگامی که سیم پیچ بدون برق است، نیروی فنر موجود در نی، تماس ها را از هم جدا می کند.

از آنجایی که قطعات متحرک کوچک و سبک هستند، رله‌های نی می‌توانند سریع‌تر از رله‌های آرمیچر سوئیچ شوند و به قدرت بسیار کمی نیاز دارند. با این حال، آنها در معرض آسیب ناشی از قوس قوس هستند.

هنگامی که یک جرقه از روی تماس ها می پرد، می تواند بخش کوچکی از نی را ذوب کند.

اگر زمانی که بخش مذاب دوباره جامد می شود، کنتاکت ها همچنان بسته باشند، ممکن است کنتاکت ها به هم جوش بخورند. نیروی فنر در نی ها اغلب برای شکستن مکانیکی جوش کافی نیست و باعث می شود که نی ها در موقعیت “روشن” بچسبند.

شکل ۱۲. در رله‌های نی، جریان عبوری از سیم‌پیچ، میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند که دو کنتاکت نی را به هم می‌کشد.

به دلیل کنتاکت‌های کوچک‌تر و کم حجم‌تر و مکانیسم فعال‌کننده متفاوت، رله‌های نی می‌توانند حدود ۱۰ برابر سریع‌تر از رله‌های الکترومکانیکی با درجه‌بندی‌های معادل سوئیچ شوند. رله های رید نیز طول عمر مکانیکی بسیار بالاتری نسبت به رله های الکترومکانیکی دارند. با این حال، نقطه مقابل این است که کنتاکت‌های کوچک‌تر روی رله‌های نی، آن‌ها را نسبت به آسیب‌های ناشی از قوس در هنگام بستن یک مدار حساس‌تر می‌کند. هنگامی که یک قوس از روی کنتاکت ها می پرد، می تواند بخش کوچکی از سطح تماس را ذوب کند. اگر زمانی که بخش مذاب دوباره جامد می شود، کنتاکت ها همچنان بسته باشند، ممکن است کنتاکت ها به هم جوش بخورند. نیروی فنر در نی اغلب برای شکستن مکانیکی جوش پس از قطع جریان درایو کافی نیست، که رله را غیرقابل استفاده می کند. رله های الکترومکانیکی نیز ممکن است در اثر قوس الکتریکی آسیب ببینند.

از آنجایی که رله‌های نی بسیار مستعد آسیب تماس هستند، جریان‌های هجومی از ظرفیت ظرفیت سیستم می‌تواند به‌ویژه خطرناک باشد. جریان های هجومی را می توان با یک امپدانس سری، مانند یک مقاومت یا فریت، بین رله و ظرفیت کنترل کرد. هر ظرفیت خازنی در سیستم می تواند به جریان های هجومی کمک کند، خواه در یک دستگاه راکتیو تحت آزمایش باشد یا از یک کابل محافظ.

مواد فرومغناطیسی که رله‌های نی از آن ساخته می‌شوند باعث می‌شود آنها EMF حرارتی بالاتری نسبت به رله‌های الکترومکانیکی معادل داشته باشند. بنابراین رله‌های رید برای کاربردهای بسیار کم ولتاژ ایده‌آل نیستند زیرا EMF حرارتی آن‌ها ممکن است نویز کافی برای ایجاد خطا در اندازه‌گیری‌های شما ایجاد کند.

اندازه کوچک و سرعت بالای رله‌های نی آن‌ها را به انتخابی عالی برای بسیاری از برنامه‌های سوئیچینگ تبدیل می‌کند. رله‌های رید بیشتر در ماژول‌های ماتریس و مالتی پلکسر نسبت به ماژول‌های همه منظوره یافت می‌شوند.

رله‌های حالت جامد

حالت جامد (SSR) سوئیچ‌های الکترونیکی هستند که با اعمال ولتاژ خارجی کوچک در پایانه‌های آن‌ها فعال می‌شوند.این رله‌ها از یک سنسور تشکیل شده‌اند که به ورودی پاسخ می‌دهد، یک دستگاه سوئیچینگ الکترونیکی حالت جامد که برق را به مدار بار سوئیچ می کند و یک مکانیسم کوپلینگ برای فعال کردن سیگنال کنترل بدون قطعات مکانیکی. آنها اغلب با استفاده از یک دستگاه نیمه هادی اکسید فلزی حساس به نور، ترانزیستور اثر میدانی (MOSFET) با یک LED برای فعال کردن دستگاه ساخته می شوند.

شکل ۱۳٫ در SSR ها، نور از LED محصور شده، ماسفت حساس به نور را فعال می کند و اجازه می دهد جریان از آن عبور کند.

SSRها جایگزین سریعتری برای رله های الکترومکانیکی هستند زیرا زمان سوئیچینگ آنها به زمان مورد نیاز برای روشن و خاموش کردن LED بستگی دارد – به ترتیب تقریباً ۱ ms و ۰٫۵ ms. از آنجایی که قطعات مکانیکی وجود ندارد، طول عمر آنها بیشتر از رله های الکترومکانیکی یا نی است. این همچنین باعث می شود آنها کمتر مستعد ارتعاشات فیزیکی باشند. با این حال، نقطه ضعف این است که مقاومت تماس برای SSR ها بیشتر است، زیرا اتصال از طریق یک ترانزیستور به جای فلز فیزیکی مانند رله های الکترومکانیکی و نی انجام می شود. اگرچه فناوری به طور مداوم مقاومت تماس SSR ها را بهبود می بخشد، هنوز هم یافتن آنها در تولید امروزی با مقاومت های ۱۰۰ اهم یا بیشتر غیر معمول نیست.

SSR ها معمولا نویز بسیار کمی تولید می کنند، اما به اندازه رله های الکترومکانیکی قوی نیستند.

بسیار شبیه رله‌های نی، در صورت استفاده در سطوح سیگنال بالاتر از درجه‌بندی آنها، بسیار مستعد جریان‌های موجی و آسیب هستند. اگرچه هیچ کنتاکت فلزی برای جوش وجود ندارد، آسیب وارده به ماسفت می‌تواند رله‌ها را غیرقابل استفاده کند.

در نهایت، SSR ها نسبت به سایر سوئیچ ها گران تر هستند. آنها همچنین گرمای بیشتری را دفع می کنند. SSR ها برای کاربردهای ولتاژ بالا مفید هستند و در ماتریس ها و مالتی پلکسرها رایج هستند.

سوئیچ‌های FET

سوئیچ های FET از یک سری ترانزیستورهای CMOS برای اجرای سوئیچینگ استفاده می کنند. یک ولتاژ به مدار کنترل اعمال می شود که منبع و تخلیه یک شبکه ترانزیستوری (مدار بار) را به هم متصل می کند.

خلاصه

• sجادوگر وسیله ای است که برای ایجاد و قطع اتصال در یک مدار الکتریکی استفاده می شود.
• سوئیچ های SPST یک مدار را کنترل می کنند و می توانند به یک خروجی متصل شوند. آنها برای برنامه هایی که فقط به حالت روشن یا خاموش نیاز دارند ایده آل هستند.
• SPDT سوئیچ یک مدار ورودی را به یکی از دو مدار خروجی هدایت می کند. آنها برای انتخاب بین دو گزینه ایده آل هستند.
• DPDT سوئیچ ها مثل دو سوئیچ SPDT با یک محرک هستند. آنها معمولاً برای معکوس کردن فاز یا قطبیت با عبور از پایانه ها استفاده می شوند.
• رله های الکترومکانیکی سوئیچ هایی هستند که به صورت الکتریکی کار می کنند که به عنوان مکانیسم سوئیچ بر روی کنتاکت های مکانیکی متکی هستند. آنها راه حل همه جانبه خوبی ارائه می دهند، اگرچه محدودیت هایی در اندازه بسته، سرعت سوئیچینگ و طول عمر مکانیکی دارند.
• رله های چفت کننده پس از فعال شدن حالت خود را حفظ می کنند.
• بدون قفل حالت خود را فقط در حین فعال شدن حفظ می کنند.
• رله های رید از آهنرباهای الکتریکی برای کنترل یک یا چند سوئیچ نی استفاده می کنند. آنها در اندازه، چگالی و سرعت بسته‌بندی بهبود می‌یابند، اما در شرایطی که ممکن است جریان‌های موجی وجود داشته باشد، مقاومت کمتری دارند.
• سوئیچ های توپولوژی همه منظوره از گروهی از سوئیچ های مستقل یا چندین سوئیچ SPST، SPDT یا DPDT تشکیل شده اند. آنها برای بارهای جریان بالا مانند برق و سوئیچینگ بار مفید هستند.
• یک مولتی پلکسر یا mux توپولوژی است که به شما امکان می دهد یک ورودی را به چند خروجی یا معکوس، یک خروجی را به چندین ورودی متصل کنید.
• یک توپولوژی ماتریسی به شما امکان می‌دهد چندین ورودی را به چندین خروجی که در ردیف‌ها و ستون‌ها سازماندهی شده‌اند، متصل کنید و حداکثر انعطاف‌پذیری را ممکن می‌سازد.
• رله‌های حالت جامد (SSR) سوئیچ‌های الکترونیکی هستند که با اعمال ولتاژ خارجی کوچک در پایانه‌های آن‌ها فعال می‌شوند. SSR ها جایگزین خوبی برای رله های مکانیکی هستند اما مقاومت مسیر بالاتری دارند.
• سوئیچ های FET از یک سری ترانزیستور CMOS برای اجرای سوئیچینگ استفاده می کنند. آنها راه حلی سریع و کم هزینه ارائه می دهند اما محدودیت کار با ولتاژهای پایین را دارند.

اصطلاحات سوئیچ:

نه: به طور معمول باز است. مدار تا زمانی که محرک سوئیچ کار نکند باز خواهد بود.

NC: به طور معمول بسته است. مدار تا زمانی که محرک سوئیچ کار کند بسته خواهد شد.

لحظه: به محض رها شدن دکمه به حالت قبلی خود باز می گردد. بسته به اینکه کنتاکت های NC یا NO را سیم کشی کرده باشید، با پایین نگه داشتن دکمه، مدار را می سازد یا قطع می کند.

نگهداری: بهترین عملکرد را به عنوان یک فشار/کشش، شبیه به کلید چراغ، توصیف می‌کنیم. با فشار دادن دکمه به داخل، این موقعیت را تا زمانی که دوباره فشار دهید (مانند یک کلید چراغ) “حفظ” می کند.

SPST: تک قطبی، تک پرتاب. سوئیچ فقط یک کنتاکت متحرک و یک کنتاکت ثابت دارد. معمولاً باز است (NO) یا معمولاً بسته (NC).

SPDT: تک قطبی، پرتاب دوبل. سوئیچ دارای یک کنتاکت متحرک و دو کنتاکت ثابت (NO & NC) است. هنگامی که کار می شود، مخاطبین حالت ها را معکوس می کنند.

DP: دو قطبی. این در پیکربندی های پرتاب تک و دو پرتاب موجود است. این اجازه می دهد تا دو مدار مجزا به طور همزمان از یک سوئیچ باز شوند.

فرم های تماس رایج:

SPST-NO: سوئیچ تک قطبی، تک پرتابی، معمولاً باز مدار AB را باز نگه می دارد. این می تواند در سیستمی با دستگاه ایمن خرابی استفاده شود. هنگامی که سوئیچ کار می کند، کنتاکت بسته می شود و مدار AB کامل می شود. جریان الکتریسیته به دستگاه باعث رها شدن آن می شود.

SPST-NC: تک قطبی، تک پرتابی، سوئیچ معمولاً بسته مدار AB را بسته نگه می دارد. این می تواند در سیستمی با دستگاه ایمن خرابی استفاده شود. هنگامی که سوئیچ کار می کند، کنتاکت باز می شود و مدار AB قطع می شود. جریان الکتریسیته برای قفل شدن متوقف می شود و باعث آزاد شدن آن می شود.

SPDT: سوئیچ تک قطبی، دو پرتاب مدار بسته، AB و مدار باز، AC را فراهم می کند. . این می تواند در سیستم هایی با دستگاه ایمن خرابی در مدار AB و چراغ در مدار AC استفاده شود. هنگامی که سوئیچ کار می کند، مدار AB باز می شود، دستگاه و مدار AC بسته می شود و چراغ روشن می شود. دستگاه و نور باید با یک ولتاژ رتبه بندی شوند.

DPDT: دو قطبی، دوقطبی سوئیچ پرتاب مجموعه ای از کنتاکت NO و NC را برای کنترل دو مدار مجزا فراهم می کند. چرخاننده های هر مجموعه کنتاکت به طور مکانیکی به هم متصل می شوند، همانطور که با خط نقطه نشان داده می شود (با یک SPDT Double که مستقل هستند اشتباه گرفته نشود). هنگامی که سوئیچ کار می کند، هر دو مجموعه کنتاکت به طور همزمان موقعیت خود را تغییر می دهند. هنگامی که روی یک نقاشی نشان داده می شود، مجموعه تماس ممکن است برای راحتی در مکان های جداگانه کشیده شود. آنها به عنوان متعلق به یک سوئیچ شناسایی خواهند شد. به این معنا که؛ سوئیچ ممکن است دارای برچسب S1 و مجموعه مخاطبین با برچسب S1-A و S1-B باشد.

همچنین بخوانید: کشیدن بالا & مدارهای سوئیچ پایین بکش

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.