آنالایزرهای غیر پراکنده.

آنالایزرهای غیر پراکنده چیست؟

تحلیل غیر پراکنده، در حالی که در کشف جدیدتر از تجزیه و تحلیل پراکنده است (منشور قرن هفدهم ایزاک نیوتن)، در واقع کاربردهای بسیار زودتر به عنوان تحلیلگرهای فرآیند پیوسته را دیده است.

طرح اولیه در طی سال های ۱۹۳۷-۱۹۳۸ توسط دکتر لوفت و دکتر لهرر در آزمایشگاه های شرکت شیمیایی آلمان IG Farbenindustrie توسعه یافت.

تا پایان جنگ جهانی دوم، بیش از چهارصد دستگاه از این ابزارهای نوآورانه در کارخانه‌های شیمیایی آلمان در خدمت بودند.

برخلاف بسیاری از فناوری‌های آنالایزر صنعتی که چیزی بیش از انطباق آزمایش‌های آزمایشگاهی نیستند که قبلاً توسط شیمیدان‌ها برای اندازه‌گیری دستی مواد مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اختراع اولین آنالایزر گاز فرآیند غیر پراکنده، یک تکنیک تحلیلی کاملاً جدید را در بر داشت.

.

آنالایزرهای غیر پراکنده صنعتی معمولاً از منابع نور مادون قرمز یا فرابنفش استفاده می کنند، زیرا بیشتر مواد مورد علاقه به جای طیف نور مرئی، طول موج را در آن مناطق جذب می کنند.

طیف سنجی غیر پراکنده با استفاده از نور مادون قرمز معمولاً به اختصار NDIR نامیده می شود، در حالی که طیف سنجی غیر پراکنده با استفاده از نور ماوراء بنفش به اختصار NDUV و طیف سنجی غیر پراکنده با استفاده از نور مرئی به اختصار NDVIS نامیده می شود.

از لحاظ تاریخی، NDIR رایج‌تر از سه فناوری است.

همچنین، تجزیه و تحلیل گاز رایج‌ترین کاربرد طیف‌سنجی غیر پراکنده در صنعت است، برخلاف آنالیز مایع، به همین دلیل است که تمام مثال‌های این بخش از کتاب، آنالیز یک گاز فرآیندی را فرض می‌کنند.

فهرستی جزئی از کاربردهای آنالیز گاز NDIR در تاسیسات لاستیک مصنوعی IG Farben در H¨uls، آلمان در پایان جنگ جهانی دوم در اینجا نشان داده شده است.

به تنوع چشمگیر محدوده ها و گازهای مورد علاقه اندازه گیری شده توسط آنالایزرهای NDIR در این زمان از تاریخ، کمتر از ده سال پس از اختراع این تکنیک توجه کنید:

در تاسیسات مختلف IG Farben (در Uerdingen، آلمان)، یک ابزار NDIR به عنوان یک آشکارساز گاز ایمنی برای مونوکسید کربن (غلظت ۰ تا ۰٫۱٪) در هوای آزاد استفاده شد.

این در یک منطقه فرآیندی بود که غلظت بالایی از گاز مونوکسید کربن در خطوط وجود داشت و نشت در یک خط فرآیند یا شیر خطر ایمنی قابل توجهی برای پرسنل به همراه داشت.

چالش هر فناوری اندازه گیری تحلیلی چگونگی دستیابی به گزینش پذیری است، جایی که ابزار آنالیز فقط به غلظت یک ماده (یک “گونه”) و به هیچ ماده دیگری پاسخ می دهد. ث) در مخلوط.

اگر ماده مورد علاقه خاصیت فیزیکی منحصربفردی از خود نشان دهد که می‌توانیم به راحتی با حسگرها اندازه‌گیری کنیم، مشکل انتخاب‌پذیری به راحتی قابل حل است:

فقط آن ویژگی را منحصراً اندازه‌گیری کنید، و هیچ ماده دیگری تداخل نخواهد داشت.

در مورد طیف سنج های جذبی مانند آنالایزرهای غیر پراکنده، چالش اندازه گیری انتخابی غلظت برخی از مواد جاذب نور در میان حضور مواد دیگری که طول موج های خاصی را نیز جذب می کنند، است.

از نور اگر ماده مورد نظر تنها ماده موجود در مخلوط باشد که قادر به جذب نور است، انتخاب پذیری تضمین می شود.

با این حال، بیشتر کاربردها در صنعت به این آسانی نیستند، زیرا این مخلوط علاوه بر موارد مورد علاقه، حاوی مواد جاذب نور دیگری نیز می باشد.

برخی از این مواد ممکن است طول موج‌های نور کاملاً متفاوتی را جذب کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است دارای نوارهای جذبی باشند که روی نوارهای جذب ماده مورد نظر همپوشانی دارند (یعنی

طیف نگارهای پراکنده به گزینش پذیری دست می یابند با “تجزیه” طیف به طول موج های جداگانه و اندازه گیری آنها یک به یک، اما یک تحلیلگر غیر پراکنده باید به نحوی پاسخ های طیفی مختلف را بدون این “جداسازی” طول موج ها تشخیص دهد.

بخش عمده ای از این بخش به بحث در مورد چگونگی انتخاب دقیق با استفاده از تکنیک NDIR اختصاص دارد.

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.