آموزش ارتباط HART قسمت ۴

آموزش ارتباط HART قسمت ۴

نصب و راهنما برای شبکه های هارت

دستگاه های HART از مسیر کابل سیگنال جریان معمولی ۴ تا ۲۰ میلی آمپر برای ارسال سیگنال HART FSK استفاده می کنند.

بنابراین، هیچ مسیر ارتباطی اضافی برای ارسال سیگنال‌های HART که از کابل‌های سیگنال موجود برای ارتباط استفاده می‌کنند، مورد نیاز نیست. روش‌های مختلفی برای محاسبه طول کابل HART وجود دارد که به کیفیت کابل‌های مورد استفاده و در نتیجه به ظرفیت خازن بستگی دارد – هر چه ظرفیت کابل کمتر باشد، طول کابل طولانی‌تر خواهد بود. محدودیت ظرفیت خازنی که به دلیل ملاحظات ایمنی ذاتی اعمال می‌شود، در چنین مواردی محدودیتی را برای حداکثر کابل کشی ایجاد می‌کند.

مشاهده می شود که ارتباط HART حتی برای کیفیت پایین کابل آسیب پذیر نیست. طول کابل به اندازه آن (مقطع) و همچنین کابل تک یا چند هسته ای (جدول بالا) بستگی دارد. جدول زیر تأثیر ظرفیت کابل و تعداد دستگاه ها را بر طول کابل نشان می دهد.

DEVICE DESCRIPTIONS

فرمان‌های عملی فراگیر و فرمان، قابلیت تعویض و باز بودن دستگاه‌های میدان را بدون در نظر گرفتن سازنده تضمین می‌کنند. این زمانی است که کاربر فقط به وضعیت استاندارد و پیام های خطا نیاز دارد. اگر به برخی از اطلاعات خاص دستگاه یا برخی ویژگی های خاص یک دستگاه نیاز باشد، دستورات عملی فراگیر و فرمان ناکافی می شوند. نرم افزار دستگاه اصلی باید خود را برای چنین اطلاعات گاه به گاه مربوط به دستگاه تطبیق دهد یا دستگاه جدیدی در سیستم گنجانده شود. این جایی است که زبان توصیف دستگاه (DDL) توسعه یافته است.

DDL فقط به برنامه های مربوط به HART محدود نمی شود، بلکه می تواند برای فیلدباس های دیگر نیز اعمال شود. به طور کلی برای فیلدباس ها توسط کارگاه “رابط انسانی” گروه بین المللی فیلدباس (IFG) توسعه و مشخص است.

DDL یک زبان است – مانند یک زبان برنامه نویسی – که به سازندگان دستگاه امکان می دهد تا تمام ارتباطات را به صورت کامل و جامع توصیف کنند. این ابزار قدرتمندی است که مزایای قابل توجهی را در طول پیکربندی و ویژگی‌های خاص دستگاه ارائه می‌کند.

DDL از همه پسوندها پشتیبانی می کند. بنابراین، هر دستور خاص دستگاه یا سازنده را می توان توسط DDL اجرا کرد و به کاربر یک رابط کاربری جهانی و یکنواخت ارائه می شود. بنابراین این امر مستلزم یک عملیات و نظارت واضح، کاربرپسند و ایمن تر از فرآیند است.

یک رمزگذار DDL توضیحات دستگاه را به عنوان داده های DD کدگذاری شده باینری می خواند که توسط دستگاه اصلی قابل خواندن است. اگر دستگاهی فضای ذخیره سازی کافی داشته باشد، DD مذکور را می توان در سیستم عامل آن ذخیره کرد. در طول مرحله پارامترسازی، می توان آن را توسط دستگاه اصلی خواند.

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.