تست کابل فیبر نوری

تست کابل فیبر نوری:

فیبرهای نوری، مانند کابل ارتباطات الکتریکی، ممکن است برای اندازه‌گیری ویژگی‌های عملکردی خاص نیاز به آزمایش داشته باشند.

چنین آزمایشی برای نصب جدید کابل کشی فیبر نوری معمول است تا اطمینان حاصل شود که تمام طول کابل های نصب شده و اتصالات به درستی کار می کنند. آزمایش‌های مکرر در طول زمان،

در مقایسه با آزمایش نصب اولیه، هرگونه تخریب کابل‌ها یا کانکتورها را کمیت می‌دهد.

یک روش معمول آزمایش دیگر، به نام تست پذیرش، کابل نوری را در حالی که هنوز روی قرقره است قبل از نصب آزمایش می کند.

دو نوع اصلی آزمایش فیبر نوری در اینجا ارائه شده است:

یکی که در آن سطح توان نور در انتهای فیبر از منبعی با قدرت نوری شناخته شده اندازه گیری می شود و دیگری جایی که یک پالس نور به سمت فیبر فرستاده می شود و نور دریافتی در همان انتهای فیبر تجزیه و تحلیل می شود.

آزمایش اول صرفاً اندازه گیری توان نوری است،

در حالی که آزمایش دوم تجزیه و تحلیل پیچیده ای از نور در بازه های زمانی بسیار کوتاه است (بازتاب سنجی حوزه زمانی).

تست افت توان نوری

شاید ساده ترین آزمایش کمی فیبر نوری شامل تابش یک منبع نور با قدرت نوری شناخته شده در یک سر فیبر و نظارت بر میزان توان نوری دریافتی در انتهای دیگر فیبر است.

این نوع آزمایش معمولاً با دو قطعه تجهیزات انجام می شود: منبع و قدرت سنج.

ابتدا، قدرت سنج نوری و منبع نور با استفاده از یک جفت کابل وصله و یک کانکتور “بُسن” به هم متصل می شوند:

هنگامی که نور توسط قدرت سنج نوری دریافت شد، تکنسین دکمه “صفر” را فشار می دهد تا خط مبنا یا نقطه مرجع را برای تمام اندازه گیری های توان آینده تنظیم کند.

اگرچه مقداری نور در دو کابل پچ و کانکتور از بین می‌رود،

اما این مقدار از دست دادن در آزمایش نهایی نیز وجود خواهد داشت و بنابراین باید نادیده گرفته شود.

بعد از “صفر کردن” قدرت سنج نوری، فیبر واقعی مورد آزمایش بین منبع نور و برق سنج متصل می شود.

هر نور اضافی از بین رفته در فیبر آزمایش شده در قدرت سنج به عنوان یک دسی بل منفی ثبت می شود:

به یاد بیاورید که تعریف “دسی بل” ۱۰ برابر لگاریتم رایج نسبت توان بین خروجی و ورودی برای هر سیستمی است:

.

بنابراین، تلفات توان ۰٫۶- دسی بل نشان داده شده در تصویر، ۸۷٫۱٪ از توان منبع نوری دریافتی توسط قدرت سنج نوری را نشان می دهد.

دسی بل معمولاً به عنوان بیان افزایش و تلفات توان در آزمایش سیستم های ارتباطی استفاده می شود، زیرا ارقام دسی بل مستقیماً هنگامی که اجزا به صورت سری به یکدیگر متصل می شوند اضافه می شوند.

به عنوان مثال، اگر می‌دانستیم که نوع خاصی از کانکتور «پناه» برای فیبر نوری افت توان معمولی ۱٫۲- دسی‌بل را نشان می‌دهد و سه تا از این کانکتورها برای اتصال به یک رشته فیبر استفاده می‌شوند،

می‌دانیم که انتظار داریم از دست دادن کل کانکتور -۳٫۶ دسی بل (یعنی ۳ × -۱٫۲ دسی بل).

تلفات بیش از حد توان نوری ممکن است توسط تعدادی از عوامل مختلف ایجاد شود، از جمله:

• تراز ضعیف بین فیبرها در کانکتور ← نقص کانکتور که باعث عدم تراز الیاف می شود (مثلاً ناهماهنگی زاویه ای) → نقص فیبر باعث عدم تراز در یک اتصال دهنده خوب می شود (مثلاً هسته ها متحدالمرکز نیستند)
• اندازه های فیبر نامتناسب (مثلاً هسته ۶۲٫۵ میکرونی که نور را به هسته ۵۰ میکرونی می فرستد)
• روغن یا زباله در انتهای یک رابط
• انتهای زبر (ناقص صیقلی) روی یک یا چند الیاف
• حداقل شعاع خمش در هر نقطه در طول فیبر نقض شده است
• هسته فیبر ترک خورده

.

متاسفانه، تست توان سنج نشان نمی‌دهد که چه نوع نقصی باعث از دست دادن بیش از حد توان می‌شود و همچنین این نقص در کجا ممکن است وجود داشته باشد.

اگر کابل مورد نظر دارای کانکتورهای قابل جابجایی در وسط طول خود باشد،

متر برق و/یا منبع ممکن است به بخش‌های آزمایشی کابل منتقل شود تا مشخص شود کدام بخش بیشتر به اتلاف برق کمک می‌کند،

اما آزمایش برق سرتاسر نمی‌تواند مکان یا نوع خطا را مشخص کنید.

همچنین بخوانید: تست OTDR برای کابل فیبر نوری

در صورت هرگونه سوال و نظر با مجموعه پرگاران تماس حاصل فرمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.